Condoleance

Na de aangrijpende rondleiding in het ziekenhuis zegt de Bisschop dat hij nog naar een condoleance moet en of we even meegaan. De echte begrafenis was afgelopen zondag, maar hier is het gebruik dat de eerste week de hele gemeenschap en alle vrienden en bekenden naar het huis van de overledene gaan en hun respect tonen. De familieleden van de overleden man dienen te zorgen voor hun gasten, eten, drinken en hen ook slaapplaatsen te bieden.

We komen aan bij het huis, buiten zijn ca. 45 mensen ,wij worden in het kleine donkere huisje geloodst alwaar wij handen schudden van diverse familieleden en de weduwe. Ik moet plaatsnemen naast de weduwe op het matras op de grond. (Willemien krijgt een stoel, Bart een krukje). Eerst zitten we daar wat onwennig en stil dan zegt een man dat hij enorm waardeert dat wij de moeite hebben genomen om hen te bezoeken, ik zeg gauw dat wij vereert zijn dat zij ons willen ontvangen in deze moeilijke verdrietige tijden. De zoon verteld hoe de man is overleden. We zitten weer wat stil, tenslotte zegt de Bisschop dat hij een gebed in Tonga taal zal uitspreken. We mogen weer naar buiten. We nemen nog even plaats en praten nog wat met de andere kinderen van de overledenen en dan keren we huiswaarts via een zeer landelijke (lees hobbelige) weg.

Het was weer een zeer bijzondere dag vol onverwachte zaken. Het veel te vroeg geboren baby’tje van 1 week heeft de grootste indruk achtergelaten ik hoop van harte dat het blijft leven

Nathalie